اول بچه های محله بعد بچه‌های خودمان

یکبار محمدصادق آمد خانه؛ با اینکه می دانستم خسته و گرسنه است؛ اما اصلاً اشتها نداشت. چشمانش پر از اشک شده‌بود و می‌گفت: امروز پسری را دیدم که دو روز بوده چیزی نخورده و از شدت دل درد گریه می کرد. خودش را در برابر این افراد مسئول می دانست. هسرم اول برای خانواده های محروم حاشیه‌ی شهر، جشن یلدا می‌گرفت و بعد برای خانه خرید یلدا می‌کرد؛ اول باید بچه های محله رخت و لباس نو می‌خریدند و می پوشیدند و بعد بچه های خودمان.

به همسنگرهای مسجدی بپیوندید
@hamsangar_masjedi