دهم رمضان وفات حضرت خدیجه کبری3

سال دهم بعثت: وفات حضرت خدیجه کبری3

اُمّ المؤمنین، حضرت خدیجه کبری3 دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزی نخستین همسر رسول خدا6، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام می‌باشد. وی با این که در عصر جاهلیت، در مکه معظمه دیده به جهان گشود و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و کمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم نظیر بود و وی را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش می‌خواندند و در اسلام یکی از چهار بانویی که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا3، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت.⁽¹⁾

وی پیش از ازدواج با رسول خدا6، در آغاز با هند بن بناس تمیمی، معروف به «ابوهاله» و پس از وی با عتیق بن عابد مخزومی ازدواج کرد و از هر دوی آنها دارای فرزند شد. پس از مرگ همسر دوم، خدیجه کبری3 با درایت و خردمندی خویش صاحب دارایی فراوان شد و کاروانهای متعددی برای بازرگانی به راه انداخت.

حضرت محمد6 که پیش از بعثت، بنابه سفارش عمویش ابوطالب7 در یکی از سفرهای کارگزاران خدیجه شرکت کرد و سود فراوانی نصیب وی نموده بود، علاقه خدیجه را به خویش جلب و زمینه ازدواج با وی را فراهم کرد.

خدیجه کبری3 در چهل سالگی با امین قریش، حضرت محمد6 که در سن بیست و پنج سالگی بود ازدواج کرد⁽²⁾ و زندگی شرافتمندانه و اصیلی را پایه ریزی کردند، که در تاریخ بشریت بی‌همتا و بی‌مانند است.

خدیجه کبری3 به پیامبر6 عشق و علاقه ویژه‌ای داشت و هنگامی که آن حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و دارایی‌های خویش را در اختیار آن حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و باروری آن هزینه کند. او نخستین زنی بود که به آن حضرت ایمان آورد و در این راه مشقت‌ها و آزارهای فراوانی از سوی قریش و اهالی مکه متحمل گردید.⁽³⁾

وی تا زنده بود، در تمام صحنه‌ها یار و یاور رسول خدا6 و موجب تسلی قلب شریف آن حضرت بود و در روزگار سخت تبعید در شعب ابی طالب، هیچ گاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از وی پشتیبانی و نگهبانی می‌کرد.

سرانجام این بانوی فداکار، پس از یک عمر تلاش و کوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامی6 و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در شعب ابی طالب به مکه معظمه، در دهم رمضان سال دهم بعثت، جان به جان آفرینان تسلیم و روح مطهرش به اعلی علیین عروج نمود.

پیامبراکرم6 در مدت کوتاهی، دو یار و پشتیبان خویش، یعنی عمویش ابوطالب و پس از وی، خدیجه کبری3 را از دست داد و از این باب، بسیار اندوهگین و ماتم زده بودو روزگار سختی را پشت سر می‌گذاشت. به همین جهت، آن سال را «عام الحزن» (سال اندوه) نامیدند.

پس از غسل و کفن بدن مطهر خدیجه کبری3، پیامبر6 وی را در حجون مکه به خاک سپرد.⁽⁴⁾

خدیجه3 در خانه پیامبر6 دارای دو پسر به نامهای قاسم و عبدالله (معروف به طیب و طاهر) و چهار دختر به نامهای زینب، رقیه، ام کلثوم و حضرت فاطمه زهراء3 گردید.⁽⁵⁾

پیامبراکرم6 در شأن همسرش خدیجه3 فرمود: سوگند به خدا، پروردگار کسی را بهتر از خدیجه3 نصیبم نکرد. زیرا در حالی که مردم، کفر می‌ورزیدند، او به من ایمان آورد؛ در حالی که مردم تکذیبم می‌کردند، او مرا تصدیق کرد؛ در حالی که مردم محرومم کرده بودند، او با دارایی‌های خود با من مساوات کرد و خداوند از او به من فرزندانی عطا کرد، که از سایر همسرانم چنین موهبتی نصیبم نشد.⁽⁶⁾

پاورقی‌ها:

^{---------------------------------------------------}

1. رمضان در تاریخ (لطف الله صافی گلپایگانی)، ص 66

2. تذکره الخواص (ابن جوزی)، ص 271؛ کشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج2، ص 79

3. رمضان در تاریخ، ص 72

4. رمضان در تاریخ، ص 64؛ تاریخ الیعقوبی، ج2، ص 35؛ المنتخب من ذیل المذیل (طبری)، ص 86؛ البدایه و النهایه (ابن   کثیر)، ج3، ص 156؛ کشف الغمه، ج2، ص 79

5. منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 108؛ زندگانی چهارده معصوم# (ترجمه اعلام الوری)، ص 211

6. تذکره الخواص، ص 273؛ رمضان در تاریخ، ص 76؛ کشف الغمه، ج2، ص 78